Μάρμαρα του Παρθενώνα (Ιστορία μιας κλοπής) Γεωργία Κρητικού-Κωσταγιάννη

 Το διήγημα τα Μάρμαρα του Παρθενώνα είναι προϊόν φαντασίας και αφηγείται την επίσκεψη μιας φοιτήτριας στο Βρετανικό Μουσείο.

Με αφορμή την επίσκεψη περιγράφεται ο ναός με κάθε λεπτομέρεια. Παρουσιάζεται η ιστορία του ναού μέσα στο πέρασμα των αιώνων, η ανατίναξη από τον Βενετό Μοροζίνι και η λεηλασία των γλυπτών από τον Τόμας Έλγιν.

Γεωργία Κρητικού - Κωσταγιάννη

Βεργίνα: Νοέμβριος 2018

ISBN: 978-618-5215-78-1  /  Σελίδες: 45

Σχήμα: 14 Χ 21 Τιμή: 10.00 euro

Αποσπάσματα:

      Ο Βενετός Φραγκίσκο Μοροζίνι ήρθε από την Κόρινθο με στρατό από 9.880 άντρες και 870 άλογα και έστησε τα κανόνια του στον λόφο του Φιλοπάππου, απέναντι από την Ακρόπολη. Οι Τούρκοι είχαν κάνει πυριτιδαποθήκη τον Παρθενώνα σαν το πιο ασφαλές σημείο. Μία βόμβα των Βενετών στις 15 Σεπτεμβρίου 1687 έπληξε τον Παρθενώνα και έγινε η έκρηξη της πυριτιδαποθήκης με αποτέλεσμα να συμβεί μεγάλη καταστροφή στα αετώματα και στα άλλα αρχιτεκτονικά και γλυπτά μέρη του ναού...

      Η ανατίναξη του ναού είχε σαν αποτέλεσμα να βρίσκονται στο έδαφος γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέρη, για τα οποία κάνει λόγο το τούρκικο φιρμάνι, το οποίο λέει τα εξής: «Παραγγέλλουμεν, όταν λάβετε αυτή την επιστολή να συμμορφωθείτε αμέσως με τα αιτήματα του πρεσβευτή Έλγιν σ’ όλο το διάστημα που οι ανωτέρω καλλιτέχνες θα ασχολούνται μέσα και έξω από την Ακρόπολη των Αθηνών, η οποία είναι ο τόπος της εργασίας τους, ή θα στήνουν σκαλωσιές γύρω από τον αρχαίο ναό των ειδώλων ή θα παίρνουν γύψινα εκμαγεία από τις διακοσμήσεις και τα ανάγλυφα, ή θα κάνουν ανασκαφές όπου νομίζουν απαραίτητο για την ανεύρεση επιγραφών στα χώματα, και να μην ενοχληθούν καθόλου από τον δισδάρη, ούτε από κανέναν άλλο ούτε κανείς από σας να προξενήσει ζημιές στις σκαλωσιές και στα εργαλεία, ούτε να τους εμποδίσει να πάρουν οποιαδήποτε πέτρα με επιγραφή ή ανάγλυφο»

Όπως γίνεται φανερό από το φιρμάνι δεν δόθηκε η άδεια για τη λεηλασία των μνημείων, αλλά κάνει λόγο για γύψινα εκμαγεία από τις διακοσμήσεις και τα ανάγλυφα, κάνει λόγο για ενεπίγραφες πλάκες που βρίσκονταν στο έδαφος, κάνει λόγο για ανασκαφές για την ανεύρεση επιγραφών, σαν να ήταν μελετητής της ιστορίας ο Έλγιν. Η λεηλασία κράτησε αρκετά χρόνια, μέχρι το 1817, όπως φαίνεται από το ημερολόγιο που κρατούσε ο ίδιος.